مصادیق گفتن لبیّک به خدا و حجّت خدا
امام حسین علیه السلام؛ مردم را به پذیرش و عمل به اسلامی که جدّش خاتم النبیین از سوی خدا مأمور ابلاغ آن به مردم جهان شده بود؛ دعوت کرد. وقتی دین خدا را در معرض انحراف کامل و نابودی دید؛ با قیام خونین خود برای اصلاح امّت جدّش با امربه معروف و نهی از منکر به پا خاست و زیر تیرباران دشمن؛ نماز را هم ترک نکرد.
تمام آنچه که در این دنیا داشت از زن و فرزند و آبرو ... فدا کرد و روز عاشورا بعد از شهادت علی اصغرش ؛ دامنش را تکان داد تا مسلمانان عهد شکن و آیندگان بدانند چیزی جز جان خود باقی نمانده تا برای اسلام فدا کند.
امام حسین علیه السلام با لبّیک به خدا و پیامبر و امام زمانش؛ اسلام را تا روز قیامت جاودانه و از هرگونه انحرافی بیمه کرد؛ تا اسلام همان گونه که بر پیامبر نازل شده به بشریّت تا روز قیامت برسد.
امام حسین علیه السلام؛ فرزند بلافصل علی مرتضی که وصیّ پیامبر اسلام و اولین جانشین پیامبراسلام و اولین پیشوای مسلمانان جهان بود؛ و به خاطر اجرای دستورات آخرین دین پیامبر خدا و اجرای عدالتی که قرآن در آیات متعدّد دستور به عدالت ورزی در همه امور نموده؛ با لبیّک گفتن به خدا و پیامبر خدا؛ در محراب مسجد سرش شکافته شد تا صدای عدالت را خاموش کنند.
همان علی که از شدّت عمق تبلیغات سوء و تخریب شخصیّت از سوی معاویه؛ بعد از تحمّل 25 سال خانه نشینی و پاسداری از اسلام؛ وقتی عدالت را از آیات قرآن به متن جامعه آورده و عمل نمود؛ صاحبان زر و زور و قدرت و دشمنان اسلام؛ عدالت اسلام را برنتافته و مردم را از علی دور کرده و تنهایش کردند؛ تا جایی که برخی مسلمانان بعد از شهادت مولای متقیان و یگانه عدالت گستر جهان؛ گفتند علی در مسجد چه می کرد؛ مگر علی نماز می خواند؟!
علی مرتصی سال ها تهمت و توهین و تخریب و تنهایی و کتک خوردن امانت پیامبر را وسط کوچه دید و همه مصیبت ها را به جان خرید؛ ولی از لبیّک خود برنگشت و عهد با خدا و رسول الله را نشکست.
آیا امروز؛ معاویه و یزید های ریز و درشت و زاویه مسلمانان از اسلام در ممالک اسلامی قابل مشاهده نیست؟
آیا ندای هل من ناصر ینصرنی امام زمان مان شنیده نمی شود؟
آیا لبیّک ما مثل لبیّک علی و زهرا هست؛ یا کلامی و شعاری است برای تظاهر به دین داری و استفاده دنیوی و... ؟!
امام حسین علیه السلام؛ فرزند بلافصل یگانه دختر پیامبر اسلام بود؛ که جانش را فدای امام زمانش کرد و هرچه داشت؛ از آبرو و زندگی و... در راه ولایت هزینه کرد؛ تا امام زمانش بماند و دستور خدا را اجرا کند.
در اوج مظلومیّت و تنهایی علی؛ حضرت فاطمه زهراء از قبرش نیز هزینه کرد و با وصیّت به پنهان ماندن غسل و کفن و قبرش تا روز قیامت چهره منافقان و دشمنان پنهان اسلام را برملا نمود.
امام حسین علیه السلام برادر زینب کبری قهرمان کربلا بود؛ که با لبّیک به خدا و امام زمانش؛ اسیری و کتک خوردن و اهانت و حجاب از سرکشیدن و...خواهرش زینب و تمام زنان اهل بیت علیهم السلام را پذیرفت و هرچه داشت فدای اسلام نمود و عهد نشکست. همان خواهری که؛ وقتی بیرون از خانه می رفت؛ برادارنش به دستور پدراطرافش را می گرفتند تا اندام زینبش را حتی با حجاب کامل نامحرم نبیند.
روز عاشورا و مجلس یزید حجاب از سر زینب و همه زنها برداشتند؛ ولی هیچ کدام از لبّیک خود برنگشتند و عهد نشکستند.
امام حسین علیه السلام برادری همچون عباس داشت؛ که یک نفره حریف کل لشکر یزید بود؛ و برای همین؛ امام زمانش اجازه جنگ نداد؛ تا چهره یزید و یزیدیان تا روز قیامت کاملا برهمه جهانیان برملا شده و عاشورا ملاک حقّ و باطل و حجّت خدا برهمه گردد.
عباس امان نامه قبیله اش را ردّ کرد و از لبِیک به امام زمانش برنگشت و عهد نشکست تا این که دو دستش را قطع و عمود آهنین بر فرقش زده و شهیدش کردند. عباس یک نفره تکیه گاه امام زمانش بود؛ وقتی شهید شد؛ امام حسین گفت الان کمرم شکست.
هردو عهد نشکستند.
